WYKŁAD OJCZE NASZ

Czas powstania utworu nie jest ustalony. Nie ma wewnętrznych kryteriów tekstowych, które sugerowałyby jakąś datę, brak też relacji w żywotach czy kronikach.
Wykład modlitwy Ojcze nasz niezależnie od ewentualnego rozwiązania zagadnienia oryginalności utworu pozostaje cennym świadectwem duchowości Świętego i ducha jego modlitwy.

Ojcze nasz Najświętszy:

Stworzycielu, Odkupicielu, Pocieszycielu, i nasz Zbawco,

który jesteś w niebie:

w aniołach i świętych

oświecając ich, aby poznali Ciebie, który jesteś światłem,

zapalając ich do miłości,

ponieważ Ty jesteś miłością,

zamieszkując w nich i wlewając pełnię błogosławieństwa,

ponieważ Ty, Panie, jesteś najwyższym i wiecznym dobrem,

od którego pochodzi wszelkie dobro

i bez którego nie ma żadnego dobra.



Niech się święci Twoje imię:

niech cię coraz jaśniej poznajemy,

tak abyśmy mogli poznać.

szerokość Twoich dobrodziejstw,

długość Twoich obietnic,

wysokość Twego majestatu,

głębokość Twoich sądów.



Niech przyjdzie Twoje królestwo:

abyś Ty królował w nas przez swoją łaskę

i pozwolił nam dojść do Twego królestwa,

gdzie ujrzymy Cię bez zasłony

w doskonałej miłości,

w szczęśliwym zjednoczeniu

i w radości bez końca.



Niech się stanie Twoja wola:

tak w niebie, jak i na ziemi,

abyśmy Cię miłowali

z całego serca,

zawsze o Tobie myśleli z całej duszy,

zawsze Cię pragnęli z całego umysłu,

kierując do Ciebie wszystkie nasze intencje

i we wszystkim szukając Twojej chwały,

ze wszystkich naszych sił

wydając całą naszą energię i moc duszy i ciała,

na wyłączną służbę Twojej miłości,

abyśmy miłowali naszego bliźniego, jak siebie samych,

pociągając wszystkich całą naszą mocą

do miłowania Ciebie,

ciesząc się dobrami innych, jak własnymi,

współczując im w niedoli

i nie dając nikomu zgorszenia.



Daj nam chleba naszego powszedniego:

Twojego umiłowanego Syna, Pana naszego Jezusa Chrystusa,

daj nam Go dzisiaj na pamiątkę i na zrozumienie

tej miłości, jaką miał ku nam,

i tego wszystkiego, co nam

powiedział, uczynił i co dla nas wycierpiał.



I odpuść nam nasze grzechy:

z powodu Twego niewypowiedzianego miłosierdzia,

ze względu na zasługę męki umiłowanego Syna Twojego,

za przyczyną i zasługami Najświętszej Dziewicy Maryi

i wszystkich świętych Twoich.



Jak i my odpuszczamy naszym winowajcom:

to czego nie potrafimy w pełni odpuścić,

Ty, o Panie, spraw, abyśmy do końca przebaczyli,

aby z powodu miłości Twojej

można było w pełni miłować naszych nieprzyjaciół

i wstawiać się pobożnie za nich u Ciebie,

aby nikomu złem za zło nie odpłacać

i abyśmy służyli wszystkim w Tobie.



I nie wódź nas na pokuszenie:

ukryte czy jawne,

niespodziewane czy uporczywe.

I odpuść nam zło:

przeszłe, obecne, przyszłe.

Bazylika św. Franciszka w Asyżu

    Bazylika jest pierwszą świątynią kultu i chwały św. Franciszka na ziemi. Wraz z przyległym do niej Świętym Konwentem została ogłoszona głową i matką całego zakonu Minorytów (Grzegorz IX, 22 IV 1230). Opiekują się nią Bracia Mniejsi Konwentualni, którzy przez wzgląd na cześć powszechną i czysty geniusz Świętego zatroszczyli się również o wygląd zewnętrzny całego monumentalnego zespołu, przyozdabiając go cennymi dziełami wszystkich odradzających się sztuk włoskich.
Do Bazyliki Świętego Franciszka wchodzi się przez niższy z dwóch kościołów. Wejście prowadzi z placu dolnego. Nad pięknie ozdobionymi drzwiami widnieje napis: „Odpust zupełny codziennie na zawsze”, który nadaje powagi i świętości temu miejscu. Przechodząc przez kaplicę św. Sebastiana, św. Katarzyny, św. Marcina, Niepokalanego Poczęcia, św. Marii Magdaleny, św. Antoniego i św. Stefana, podziwiamy przepiękne, malowane na ścianach, freski przedstawiające żywoty świętych. Mieszczą się tu dzieła wybitnych architektów i malarzy m.in. Gubbio, Bologna, Bartolo, San Francisco, Martini, Bonino, Giotto, Sermei.
Następnie schodami w dół dochodzi się do grobu Świętego Franciszka. Bardzo prosty wystrój pomieszczenia sprzyja refleksji i modlitwie. Ciało świętego znajduje się w sarkofagu pod kamienną przykrywą. Po zwiedzeniu krypty docieramy schodami do transeptu, zdobionego freskami ucznia Giotta oraz samego artysty. Sklepienie przedstawia sceny, mające na celu unaocznić wartości, którymi kierował się Święty – czystość, ubóstwo, posłuszeństwo.
Kościół górny zbudowany został z białego kamienia w stylu gotyckim. Jego wnętrze zdobi wspaniały portal oraz cykl fresków w 28 obrazach przedstawiających życie Świętego Franciszka. Autorem jest Giotto, który obrazami rozsławił to miejsce na cały świat. Warto wejść również na teren zakonu, aby zobaczyć refektarz (wielki portyk), salę Kapituły i salę Papieską. Najbardziej okazale bryłę katedry widać zza trawnika, na którym widnieje gołąbek i napis PAX (pokój). Oczom naszym ukaże się w całej okazałości 54-metrowa wieża na planie kwadratu, będąca dzwonnicą.

galeria 

galeria 
podaruj

Pomnóż z nami
dobro
archiwum Historia
Wydarzenia
Galerie
Akcje