Modlitwy św. Franciszka
- Pieśń słoneczna albo pochwała stworzeń
- Modlitwy pochwalne
- Pozdrowienie cnót
- Zachęta do uwielbienia Boga
- Wykład Ojcze Nasz
- Pozdrowienie Błogosławionej Maryi Dziewicy
- Modlitwa przed Krzyżem
- Oficjum o Męce Pańskiej
- Kartka dla brata Leona
Modlitwy do św. Franciszka
Litania
POZDROWIENIE BŁOGOSŁAWIONEJ MARYI DZIEWICY
W rękopisach modlitwa ta występuje zwykle po Pozdrowieniu cnót. Są to jednak dwa samodzielne utwory. Autentyczność nie była nigdy podważana. Obok antyfony Święta Maryjo, Dziewico, umieszczonej w Oficjum o Męce Pańskiej, modlitwa ta jest cennym świadectwem czci i miłości Franciszka dla Matki Boskiej.W poszczególnych wezwaniach zauważa się właściwy Świętemu obrazowy sposób wyrażania myśli. W formie poetyckiej ujął Franciszek z całą prostotą głębię Macierzyństwa Bożego Maryi. Daty powstania tej modlitwy, jak prawie wszystkich modlitw ułożonych przez Franciszka, nie da się ustalić.
1 Bądź pozdrowiona, Pani, święta Królowo,
święta Boża Rodzicielko, Maryjo,
która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem
2 i wybraną przez najświętszego Ojca z nieba,
Ciebie On uświęcił z najświętszym,
umiłowanym Synem swoim
i Duchem Świętym, Pocieszycielem,
3 w Tobie była i jest
wszelka pełnia łaski i wszelkie dobro.
4 Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Domu Jego.
5 Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.
6 I wy wszystkie święte cnoty,
które Duch Święty
swą łaską i oświeceniem
wlewa w serca wiernych,
abyście z niewiernych
uczyniły wiernych Bogu.
Bazylika św. Franciszka w Asyżu Bazylika jest pierwszą świątynią kultu i chwały św. Franciszka na ziemi. Wraz z przyległym do niej Świętym Konwentem została ogłoszona głową i matką całego zakonu Minorytów (Grzegorz IX, 22 IV 1230). Opiekują się nią Bracia Mniejsi Konwentualni, którzy przez wzgląd na cześć powszechną i czysty geniusz Świętego zatroszczyli się również o wygląd zewnętrzny całego monumentalnego zespołu, przyozdabiając go cennymi dziełami wszystkich odradzających się sztuk włoskich.
Do Bazyliki Świętego Franciszka wchodzi się przez niższy z dwóch kościołów. Wejście prowadzi z placu dolnego. Nad pięknie ozdobionymi drzwiami widnieje napis: „Odpust zupełny codziennie na zawsze”, który nadaje powagi i świętości temu miejscu. Przechodząc przez kaplicę św. Sebastiana, św. Katarzyny, św. Marcina, Niepokalanego Poczęcia, św. Marii Magdaleny, św. Antoniego i św. Stefana, podziwiamy przepiękne, malowane na ścianach, freski przedstawiające żywoty świętych. Mieszczą się tu dzieła wybitnych architektów i malarzy m.in. Gubbio, Bologna, Bartolo, San Francisco, Martini, Bonino, Giotto, Sermei.
Następnie schodami w dół dochodzi się do grobu Świętego Franciszka. Bardzo prosty wystrój pomieszczenia sprzyja refleksji i modlitwie. Ciało świętego znajduje się w sarkofagu pod kamienną przykrywą. Po zwiedzeniu krypty docieramy schodami do transeptu, zdobionego freskami ucznia Giotta oraz samego artysty. Sklepienie przedstawia sceny, mające na celu unaocznić wartości, którymi kierował się Święty – czystość, ubóstwo, posłuszeństwo.
Kościół górny zbudowany został z białego kamienia w stylu gotyckim. Jego wnętrze zdobi wspaniały portal oraz cykl fresków w 28 obrazach przedstawiających życie Świętego Franciszka. Autorem jest Giotto, który obrazami rozsławił to miejsce na cały świat. Warto wejść również na teren zakonu, aby zobaczyć refektarz (wielki portyk), salę Kapituły i salę Papieską. Najbardziej okazale bryłę katedry widać zza trawnika, na którym widnieje gołąbek i napis PAX (pokój). Oczom naszym ukaże się w całej okazałości 54-metrowa wieża na planie kwadratu, będąca dzwonnicą.
